yenikapı'da 4 yunus polisi trenin iniş yerinde çevirme yapıyorlardı.
ulan ben de zamanında hiç kimlik taşımazdım. nedenini ben de bilmiyorum huyum değildi.
neyse; dediler gel bakayım yakışıklı civan mert! ( şaka tabii *)
buyurun abi diyerek yanlarına yaklaştım.
kimliğini ver, yok ki dedim.
2 saniye bakıp adın ne dedi, vıttırı vızzık deyip korkarak bekledim. ( neden korktun dedin söyleyeyim. oğlum yunuslar biraz sertler bu konular da )
dedi tc ni biliyor musun? yok dedim.
oturduğun yer işin ne dedi? vıttırı vızzıkta oturuyorum. adım da yine vıttırı vızzık dedim.
bekledi az, enseni dön dedi, döndüm. hafızlar adam bir şaplak attı enseme, anam diyeyim ben böyle bir şaplağı asker de yemedim lan.*
yani öyle bir şaplak ki kimliği almamanın tam karşılığı boyutunda.* kulak bir yandan çınlıyor adam bana bir şeyler söylüyor ama anlayamıyorum ki.*
en son bir daha böyle çıkma koç içeri alırlar dediğini duydum.
o gün bu gün yeminlen evden çıktığımda ilk işim kimliğim yanımda mı bakmak.*
