Yalnız yaşamanın ramazAn ayında katlanarak insanın içine oturmasıdır.
Yalnız bir sahur, yalnız bir iftar... Duvara karşı yemek yemekten suratının şeklini unutan insan...
Hatta o kadar yalnız olmak ki, sahura kalkamayıp sabahın ilk ışıklarıyla uyanınca saate bakıp, sahura kalkamadığını anlamak ve üzülmek, üzülmek, üzülmek.
Ama yine de oruç tutmaya niyet etmek. Allah kabul etsin.
Edit: olm çok yalnızım lan. Şu an bile metronun önünde yalnız başıma oturuyorum. Yorulmuşum.
