bir cok insanin "ambivalent" bir goruse sahip oldugu sorunsal. diyalog, insanlar icin, ve hicbir sekilde kacacak, sakliyacak, eksik kalacak bir tarafimiz yok hem dini, hem medeni, hem kulturel vs vs bakimdan. Fakat karsidaki muhattapimiz bizi "evil"olarak goruyorsa, "ne diyalogu kardesim, biz dini ve kulturel bir zeminde catisma olduguna inaniyoruz" diyerek kendilerini bizim zittimiz olarak niteliyorlarsa, bizim en azindan bizden bazi hosgoruculerin "diyalog diyalog" diye ellerini ovusturarak bir araya gelme cabalari tam bir ACZIYET goruntusu olusturmakta maalesef. hem hangi diyalogdan bahsediliyor anlamakta guzluk cekiorm acikcasi: belki evinde aile bireyleriyle, sokaginda komsulariyla saglikli bir iliski kurmak gibi bir amaci olmayipta, bu diyalog elcilerimizin (!) "the others"larla girmeye calistiklari ortak zemin, ortak payda arayisi ne buyuk tezat, ne buyuk paradoks.
