21.yy siiri soylenenin aksine siire daha da buyuk derinlik kazanmistir. Aruz vezni ya da divan siirleri turk dili acisindan bakar isek cumhuriyet donemi turkcesi ile osmanli klasik turkcesi arasinda daglar kadar kultur farki olmasina ragmen bu gelismisligiyle cok bile gelismistir.
400 yillik bir dil,kultur bilgisini bir yana birakildigi bir ortamda 2.yeniciler ve yol gosterici yahya kemal vs sairler bir yeni akima adeta mecbur kalmislardir.
Fransiz siirlerine ozenip turk siirini tukaka etmek sadece gunumuz modernizmin ile 200 yil onceki fransiz edebiyatinin celiskisidir.
Ergenlerin facebook ya da diger sosyal mecralarda paylastigi siirler tabi ki bayagı.
Twetterda 30 bin takipcisi olan adam siir kitabi cikartiyor artik. Ama bu turk siirinin sorunu degil ki.
Sijrin ne buyuk bir anlatim yolu oldugunu ve her siir yazanin sair olmadiginin anlatilmasi gerekir. Egitim sistemimizin sorununu getirip bir torba icine koyup turk siirini yargilarsak halt yemis oluruz!
