Şiir; şiir olmaktan çıkmıştır, ergenlere, devrimlere, iktidara yahut tanrılara hizmet eden aptalca bir sözcük oyununa dönüşmüştür. 3-4 ayda bir şiir kitabı yayınlayan asalak şairlerin devridir. Bu gibi ''şairler'' bir sayfalık şiiri 15 dakika gibi bazı insanların tuvalet molasına dahi yetmeyen bir sürede yazmaktadırlar. Dergiler, ergenlerin cemal süreya gibi şiiri katleden birine özenip saçma sapan şeyler yazdığı mecmualara dönüşmüştür. Böyle bir zamanda benim gibilerin tek sığınağı 19.yy fransız şiiridir, alternatif olarak da Ahmet Haşim, Yahya Kemal ve Necip Fazıl'ın ilk dönem şiirleri tercih edilebilir.
Edit: Cemal Süreya'yı örnek olarak vermemin vezinle ya da nazımla alakası yok. Ben Arthur Rimbaud'yu çok severim ve Rimbaud düzyazı şiirleriyle serbest nazıma öncülük etmiştir.Şunu da gözünün önüne getirin lütfen Necip Fazıl'ın ilk dönem şiirleri dedim çünkü ilerde yazdığı şiirler vezinli olmasına rağmen saf şiire uzaktır.
*Cemal Süreya'yı örnek verdim çünkü bence sanat sanat içindir ve cemal süreya da günümüz insanının bu fikrin karşıtı olan şairler arasında en çok ilgilendiği kişilerden biri.
Edit-2: Linç edilmeden önce son bir şey daha söylemek istiyorum, bu entry benim kendi poetik anlayışıma göre yazılmıştır.
