3. Entrye katılıyorum. Yaptıklarımdan değil ama yapamadıklarımdan pişman olduğum oldu. Şimdi Yirmili yaşlarımda olsaydım daha az çalışır , hayatı daha az ciddiye alırdım. Daha fazla dost edinirdim. O zaman para bir hedefti çünkü yoktu ve sahip olmam gerekiyordu. şimdi orta yaşlarda görüyorum ki şükredip çalıştığın sürece zaten bir şekilde az veya çok oluyormuş. O yüzden tekdüze yaşamamak lazım hayatı , her anın keyfini çıkarmak lazım. Geç olmamakla beraber ben öyle yapıyorum ve hayat daha az anlamsız geliyor
