türkiye'de doğumla başlayan hikayenin özetidir. sanırım toplum yapısından kaynaklı. ebeveynlere bağlı yaşam ve onların istediği hayata sürekli saygı duyma zorunluluğu...
çocukluk yıllarımdan beri şahit olurum. tüm aile fertlerim oldum , yeri geldi çevrem oldum ama kendim olamadım bir türlü.
ablamla aynı okulda okurduk ilkokul yıllarımda. uslu olmamı isterdi , öğretmenlerle iyi anlaşmamı , onu okulda rezil etmemi isterdi. benden büyüktü ve buna hakkı vardı diye düşünürdüm ve ablam oldum , kendim olamadım.
liseye hazırlanmam öğütlendi ailem tarafından. iyi bir liseye gitmem iyi olacaktı , gelecek planlarım yapılmıştı bile. kaybedenler kulübü'nde dediği gibi , toplum koleje girmeyi değer olarak kabul etmişti. mecbur hazırlandık o sınavlara. mecburen bir başarı elde ettik. annem oldum o sıra , çünkü annemin hayallerini gerçekleştirdim , yine kendim olamadım.
üniversitede istediğim bölüm farklıydı ama baba faktörü devreye girdi. onun hayalleri vardı ve bunu gerçekleştirmesi gerekiyordu. gerçekleştirdi. bu sefer babam oldum. yine kendim olamadım.
üniversite sonrası kendi yerimi açayım , biraz rahat takılayım dedim. ama riskli dedi toplum. garanti bir iş değil dedi , kamu sektörüne yönelmen daha doğru olacak diye telkinde bulundu. onlara uymak zorunda kaldım. bu sefer sosyal çevrem oldum. yine kendim olamadım.
bazen ablam oldum , bazen annem oldum , bazen babam oldum , bazen çevrem oldum ama hiçbir zaman kendim olamadım. şuan bulunduğum mevkiyi sorguluyorum , belki iyi ama benim hayallerim bu muydu? benim istediğim yaşamdan ne kadar uzaktım?
