Sürrealistliğin tavan yaptığı film demişler, ben ise saçmalığın tavan yaptığı film diyorum. Satanizme, Deccal'e, tapınakçılığa hayran bir zekanın ürünü. Yapılan ayinlerdeki hareketler ve bu hareketlerin sayısına dahi dikkat ettim. Sanki yönetmen ''siz şeytanı anlayamazsınız puştlar, bu filmi de izleyin onun yüceliğini görün demek istemiş.'' Ben de sadece gülüp geçtim. Sürrealizm denilen şey; sembolizm alt yapısında insanlara görüş dayatmak değildir. Sürrealizm gücünü bilinçaltından ve bilinçle ruhun arasındaki köprüden alır. Örneğin David Lynch, Ingemar Bergman veya Alfred Hitchcock izleyenler bu filme sadece gülüp geçerler. Bu filmde de ruhsal arınmaya dayalı sahneler vardı, ama arınma öyle bir işlenmişki sanki şeytanlaşma var. Mesela David Lynch'in filmlerinin çoğunda bu ruhsal arınma var, ama Lynch karakterini öldürerek arındırır. Kısacası, bu film dışarıdan çok süslenmiş göz boyayan renkler, ilginç diyalog ve dekorlar, karışık ve fazla sayıda hikayelerle insanın kafasını karıştırıp insana iyi bir film algısı yaratıyor. Halbuki bu sadece kafa karışıklığı. Bu tarz filmlerden çok var, ama bu aralarında içi en boş olanı. Bu filmi izleyeceklere tavsiyem bir de üstüne Alejandro Jodorowsky'nin Santa Sangre' sini izleyin, sonra bakın bakalım hangi sürrealist film daha yoğun ...
