ortaokul sonuna kadar köyde büyüdüm. bize en yakın ev 3 km uzaklıkta idi. okul desen 6 km. günlük o yolu aşardım. harbiden lan cengiz han'ın atlıları bile her gün tepmiyordur o kadar yolu. diken, çalı, orman... o dönemde öğrendim hayatı, şekersiz içmeye başladım çayı, kendimden geçmeye başladım uyandığım her günün sabahları...
alışmışız yalnız olmaya. şuan bile bu sebeple yalnızım ve bununla mutluyum.
