Ardından sigara yoldaşım oldu. Daha sonraları onada kırıldım. Hasta etti beni şerefsiz.
Senden sonra kimseye kırılmadım. Hep eşyalara kırıldım. Mürekkebi biten kaleme, ihtiyaç anında çekmeyen telefona, hasta olunca gelmeyen arkadaşa, adam sandıklarıma...
Hiçbiri de "ne oluyor?" Demedi.
Sonra yuvarlandım. Çok kötü hem de. Hayat bana çelme takmıştı. Düşünce kafamla beraber gönlümde kırıldı, ardından ben de hayata kırıldım.
Sana kırılmamın üzerinden 12 sene geçmiş. Hayat artık benimle ilgilenmiyor. Yalnızlık, hele hele yalnızlık, gram koymuyor. Hep ton ton geçiriyor itoğlu.
Sonuç olarak kırgın olmak, bir yerden sonra hissedilmiyor.
