Biz uzun zamanlarda birbirimizi hem en az hem en çok gören insanlardık. Hep yan yana olma isteğiyle hatırlarken karşılıklı başkaları oldu hayatımızda.. Sonra mı?
Sonra 'biz'olmaya başarabilecek bir yola girdik. Güzel ilerliyorduk hatta, baya güzel. Güzel 'BiZ' olmuştuk. Geldik gittik, 8 saatlik mesafeye rağmen her gece beraberdik, her sabah gün beraber ayıyordu, her gün beraber geçiyordu. Derslere beraber giriyorduk. Stajda çocuklarla beraber uğraşıyorduk. Senin vizelerine beraber çalışıyorduk ben her ne kadar anlamasam da, benim konserlerime beraber hazırlanıyorduk. Baya baya heep ama hep beraberdik. Ve yine sonra mı?
Sonra, kaldıramadın sanırım. Sevmediğini tam 9 ay sonra anladın. Aslında bişeyler hissediyormuşşun ilk başta öyle sanmışsın ama yanılmışsın. Sevememişsin. Evet anlıyorum sevemezsin ama bunu 9 ay sonra anlayamazsın. O kadar şey yaşarken hissettiklerini yabana atamazsın değil mi? Biri hep önce gidermiş zaten sanırım sen hiç gelmemişsin dediklerine bakılırsa. Acı çektim hala çekiyorum. Bu yaşıma geldim 5 yaşındaki çocuğun dizlerinin kanamasından daha çok acı çekiyorum sanki. Gurur falan kalmadı çünkü sana harcadım hepsini, yine gelmedin. Biz olabileceğimize hiç bir şeye inanmadığım kadar çok inandım ama sen gram inanamadın. Olmayız dedin. Şimdi mutluyuz ama sonrası yok dedin. Gelsem yine gitmek için gelicem dedin. Halbuki ben sana demedim mi? ''Mutsuz olalım bizde ne var?Herkes mutlu olucak diye bişey mi var? Bizde mutsuz oluruz. Ben seninle mutsuzluğada varım'' demedim mi adam!? Sen şimdi beni tek başıma mutsuzluğa bırakıp gitmişsin huzursuzluğa bırakıp gitmişsin için rahat mı? Değil biliyorum yani değildi il başlarda 1 ayda toparlandın sen. Senin için iyi bu kötü olmanı istemem ama işte.. beraber iyi olsadık toparlasaydık keşke adam . .
Sonrası rezalet işte hep sonra sonra sonra. . . Ben dibteyim sen yükseliyorsun. Dipten seni görmem imkansız sanırım ama olsun, benim günüm gecem sabahım yine seninle, görmeden de seviliyor da özlemek mesele..
Sen iyi ol ne diyeyim..
