insanın yüzünü göstermeden, sadece kelimelerle derdini anlatmasının ne kadar zor olduğunun göstergesidir bu tez. sonuna kadar karşı olduğunuz bir şeyin*, yanlış olduğunu ispatlamaya çalışmanın saçma olması gibi. garip bir paradoks bu. insan karşısındakini kendisi gibi görürmüş denir ya hani. sanki tek bir şey söyleyince herkes anlayacakmış gibi gelmesi olayı budur işte.
kazın ayagı öyle değil aslında. her zaman sayfalarca yazınca, düzgün cümleler kurunca, mantıklı şeyler yazılmadığının kanıtıdır. ne söylense, ne anlatılsa boştur. aynen bazılarının kafası gibi.*
(bkz: bir seyler yazmak isteyip yazamamak)
