çok şey istediğimi düşünmüyorum sözlük.
sadece bazı şeyleri sosyal medyadan değil, direk şahıstan duymak istiyorum.
bir yerden yazdığımda 10 saat sonra değil birkaç dakika içinde cevap almak istiyorum.
ben didik didik sormadan bana ne yaptığını anlatması gerektiğini öğrenmesini istiyorum.
davulcu evimin önünde davul çalıp kedimi panikletmesin istiyorum. *
çok sıkan biri olduğumu zannetmiyorum doğrusu, şu güne kadar en ufak bir kısıtlamada bulunmadım. bulunmak da istemiyorum ama zorunda bırakıyor. onaylamadığım insanlarla, onaylamadığım saatlerde, onaylamadığım yerlere gitmesine şu güne kadar bir tek kelime etmedim. çok değil sadece bana "ben şuraya gidiyorum merak etme" demesini istiyorum. ama tweet atmak daha kolay geliyor demek ki.
önceliklerinin ne olduğunu bilmiyor. keşke bilse. ya da biliyor ve ben gerçekten son sıralardayım. çok yazık.
onun istekleri çoğaldıkça ben mal gibi kalıyorum. hiçbir hakkım yokmuş gibi sesimi çıkarırsam lafımı ağzıma tıkayıp haklı olduğunu düşündüğü yerlerden konuyu kendine çevirmesi, sinirimden ağladığımda da "heh işte şimdi de ağlıyorsun" demesi sinirimi bozuyor.
sakinim sözlük. sadece kızgınlıkla karışık üzüntü var içimde. sadece öfkeye dönüşmesinden korkuyorum. neyse iyi geceler.
