Şimdi ne yapıyordur acaba, o da beni benim onu düşündüğüm gibi düşünüyor mudur? Keşke arasa, diyor, mudur? Ve bunu deyip, benim gibi aramaktan korkuyor mudur?..
Neyse ne lan işte deyip susuyordur benim gibi biliyorum, yoksa kesin arardı, bazen şizofren gibi hissediyorum kendimi lan, onun karşımda güldüğünü düşünüp gülüyorum, gözlerimi kapatamıyorum hayal ederken, kaybolacak o güzel an önümden diye gözlerimi kırpmıyorum..
Sonra benden nefret ettiği geliyor aklıma, kendimden daha da nefret ediyorum, keşke yine gelse konuşsak diyorum, hani bensiz yapamaz o, beni özler ister istemez diye kendimi avutuyorum, biliyorum o da aynılarını düşünüyor, ama benim gibi arayamıyor işte, ayrıldık gittik biz, biz bizken bittik biz...
