hayatın aslında toz pembe olmadığını anlamaya başladığınız yaştır. kişiliğiniz oturmaya başlar bu yaşlarda. artık çocukluktan çıkıp ergenliğe ulaşmaya başlamanın verdiği sorumluluk biniverir omuzlarınıza.
hele bir de aşkları vardır bu yaşların, hani o hep "işte budur bundan başka kimseyi sevemem artık" dediğiniz, ta ki "işte budur bundan başka kimseyi sevemem" diyeceğiniz başka biri çıkıncaya dek karşınıza.
inişleriyle çıkışlarıyla aslında güzel bir yaştır. 18 e şurada ne kaldı ki diye düşünürsünüz. "reşit olucam, oy kullanıcam, 18 yaş sınırlı barlara girebilicem, üniversiteli olup dünyaya baktığım pencerenin aslında tamamen farklı bir yer olduğunun farkına varıcam, oho daha neler yapıcam neler" dersiniz.
işte böyle adına kitaplar yazılacak kadar farklıdır, güzeldir 17 yaş. gelene kadar zaman bir türlü geçmek bilmez, geldiği zaman da kum saatindeki kumların hızlı akmaya başlaması gibi akar gider. sonra gelsin 18, 19, 20, ....
(bkz: yaş 17)
