Rayların anlattığı bir şey olmalı muhtemelen. Belki de anlattığı; yazı, kışı birlikte yaşanmış bir insandır ya da tanımadan, tanıyamadan gelip hayatına giren biridir. Güzel kalbiyle, iyiliğiyle insana her yeni gün için umut veren güzel sevgilinin de binip arkasında bir yığın özlem bırakarak giden trenin üstünden geçtiği yoldur belki de o raylar. Raylara bakınca o huzurlu günlerin özleminden kalakalmıştır o gözler. Üzerine oturduğu bankın soğukluğu da tasdikler özlemin ve acının sertliğini. işte raylar ve bir bank böyle anlatır bir insanın nasıl sevip, özlem içinde acı çekebileceğini.
