ayrılık denen limandan bilinmeze giderken dudaklardan dökülen her şeyin karşılığı. zordur. en katı yürekli insanın bile gözlerinden yaş gelmesine yol açar. giden ya da bırakılan çok seviliyorsa hele, günün en zor saatleridir. ancak bazen vedalar gereklidir, ruh sureti soğuk bir şehirde her gün biraz daha eriyorsa, uzaklara gitme vakti gelmiş demektir.
her veda, eden insandan biraz ruh kırıntısı barındırır; bazı vedalar kalabalıklar eşliğinde gerçekleşir, sartre' nin son vedasında seinne nehri boyunu doldurur kalabalıklar. bazı vedalar gözyaşlarını azdırır, boyozuna, kordonuna, karşıyakasına doyulamamış bir şehir geride kalırken. bazı vedalarda, şehri kana bulayan seri katili durdurmanın sessiz huzurunda, joshua brolinler geride anabel o donnelleri bırakır. soğuk bir his kaplar insanın içini.
bazı vedalar kalıcı, bazılarıysa geçicidir. zor olduğu gerçeği bir kenara yazılırsa, ağızdan çıkan her hece titrer. yürek burkulurken, aşklar, başarılar, yenilgiler, arkadaşlar, entryler takvim yapraklarına kazınırken, ' her şey çok güzel olacak. ' der umut, inanç ve sevgiyi yanından ayırmayan. nihayetinde dönüşü umulan o tatsız sözcük gelir: ' elveda '.
