bir bakmışsın ki;herşey boş aldığın nefes içtiğin su;sevdiklerin ve sevmediklerin anlamsız.sevmediklerin gelir aklına
düşersin karanlığa karanlık bile boş.
kaçmak istersin kendinden,saklansan da bırakmaz boşluk boşluk ve boşluk.
hüzünlüdür artık herşey;gülmek istersin en çok ağlamak isteğin anda.
sonra ölümü düşünürsün bir an soğuktur yine,ölümü bile anlamsız bulursun.
sabah olur gozler kapanır yeni bir günde anlamsız düşüncelerin artık mazi olmuştur
ve herşeye inat yeniden başlarsın.
