Bir çocuk vurulmuştu haziran sabahında. Haziranın o görkemli çocuklarından biriydi. Adaletin yerin dibine girdiği zamanlardı. Önce terörist denildi, sonra türlü türlü kılıflar uydurdular. Sapanı var dediler, silahı var dediler, alevi dediler. Ama “ o daha çocuk” diyemediler. Diyecekleri tek şey buydu, bunu da beceremediler. Hastanede can çekişti, kolay teslim olmamıştı. Bütün medya kanalları penguen yayınlatıyordu adeta. Dünya görmüştü olan biteni, ama ülkedeki medyada çıt yoktu. Halkın bağrından koparmışlardı bir fidanı, bir annenin vatanını koparmışlardı kendisinden. Bir çocuk bir vatandı. Bunu da anlayamadılar.
