Derler ki bir ruh bir ruhla anlaşıyorsa eğer, hiç tanışmaya gerek olmaksızın bir saniyelik bakış bile evlenme kararı vermek için yeterlidir.
Bunu diyenler bugünkü evliliklerinde ne kadar mutludur bilinmez ya da bu anlattıkları şeyin sıkletini gerçeklik terazisi tartmaya gönüllü müdür o da meçhul. Bir sevgili arayanlara madalyonun bu yüzünü emanet ettikten sonra diğer yüzünü çevirdiğimiz zaman oldukça ürkütücü bir resim ile karşılaşıyoruz; Eğer bu söz doğru ise o zaman tersi olan durumda doğrudur. Yani bir ruh eğer başka bir ruh ile anlaşamıyorsa ekstra hiçbir şey yapmaya gerek olmaksızın kisvelerin sadece bir saniyelik bakışmaları bile düşman olmaları için yeterlidir.
işte başlıkta anlatılan durum tam olarak bu iki ruhu ifade etmektedir. Yani bir ruh diğerini düşman olarak etiketlemişse artık bunların arasında fiili veya sözlü veya sadece his olarak soğuk rüzgarların esmemesi için hiçbir neden yoktur. Somutlaştıracak olursak iş arkadaşınız ile aranızda tam olarak böyle bir ilişki var ise, onun pasif olması sizin sinirinize dokunur. onun yapmadığı tüm işleri siz yapıyormuşsunuz ve siz olmasanız o hiçbir şey yapamazmış gibi bir algıya sahip olursunuz. Tersi bir durumda ise yani iş arkadaşınız sizden daha etkin ise bu durumda da onu rütbe atlamak isteyen veya tüm hayat amacı sizin fiillerinizi gölgede bırakmak olan bir gulyabani olarak algılayabilirsiniz.
Öğrencilerde bu durum daha belirgindir. Sınıfınızdaki bir çocuğu sevmediyseniz artık kim onun hakkında ne kadar iyi meziyetlere sahip olduğuna dair rivayetlerde bulunursa bulunsun sizin için hep onun hataları hatırlanmaya daha değer bir özellik olarak kalacaktır. Pasifliği tembellik olarak yorumlanacak ve nihayetinde bu çocuğun isminden ve soyisminden önce ‘’gereksizliğini’’ hatırlayacaksınız. Etkinliği ve size göre daha başarılı oluşu ise direk olarak ego ile veya ‘’ineklik’’ ile bağdaştırılacak ve belki bir kurtuluşun en adi örneği olan ket vurma yöntemi ile bu çocuğun varlığı düşüncelerden kovulacaktır.
