Seni bi parçası olarak dünyaya getirdikten sonra hayatındaki en önemli şey olaması ve senin dünyandaki yerini hiçbişeyin dolduramayacagı kadar büyüttükten sonra bencilce terk etmesidir. Evet bu durum büyük bir bencilliktir. Herşeyi hayattaki herşeyi bazen inkar etsekte ondan ögreniriz isteyerek yada istemeyerek, ama hiçbirzaman asıl anahtarı vermezler 'annesiz nasıl yaşanacagını'. Ve birgün içinizde kocaman bi boşlukla kalırsınız hayatın içinde. ilk zamanlarda çevrenizdeki herkesin varlığı canınızı acıtır göz bebeklerinize oturan teselli veren her samimi bakış gözünüzden yaş gelmesi için yeterlidir . Sonradan bakarsınız bişekilde devam ediyorsunuz ama bazen nefes almaktan yoruldugunuzu hissedersiniz.
Zamanla alışılmasada kendinize çizdiğiniz hudutlar içinde hayattaki rolünüze devam edersiniz. Ama unutulmamalıdırki hudutlar içinde yaşadığınız zindanın anahtarları omzunuzdaki kanatlardır.
