genel olarak "inanmayanı yakarım" tehdidini barındıran dinler için geçerli olan ikiyüzlülük ama bu yazıyı okuyacak olan kitleye hitaben allah olarak tanımlamayı seçtim. şimdi bir dine inanmamak için dinin kendi içinde tutarsızlığını vs. ortaya atabilirsiniz ama ben sadece din ve inanç kavramlarını düşündüğüm zaman tanrı hakkında bazı fikirlere sahip olabiliyorum. şu an içinde yaşadığımız dünyada herhangi bir dini inanca inanmamak için o kadar çok sebep var ki. bir insanın bir dini inanca inanmama olasılığı inanma olasılığından bir hayli yüksek ve bu durumda herhangi birinden bir dini inancı takip etmesini beklemek ve takip etmediği halde onu cezalandırmakla tehdit etmek ikiyüzlülük değil midir? kısacası bu "inanç yoksa ceza" mekaniğine sahip olan dinlerin yaratıcılarının sahip oldukları karakteri barındıran bir insan, sokakta gördüğünüzde yolunuzu değiştireceğiniz tarzda biri, böyle düşündüğümde ben başka bir argümana ihtiyaç duymadan bu dinlere inanmamayı seçiyorum. tabi kendimce başka sebeplerim var ama olaya bir de bu yönden bakmak doğru, adaletli, yüce tanrı kavramını kafamdan iyice atmamı sağlıyor. o arada gelen "belki doğrudur ehe" hissini "doğruysa bile böyle bir yaratıcıyı takip etmediğim için mutluyum" düşüncesi takip ediyor. bu dinlere inanan insanların da inandıkları yaratıcının ne kadar adaletli olduğunu ve inançlarının şu devirde sadece kendi "cennet, ödül" gibi istekleri sayesinde ayakta olduğunu kabul etmeliler.
