Hapsolmuşsun zaman içinde
Sessizce kimsesizce
Vicdanın bağırıyor, haykırıyor
Ümitsizce..
Korkuların bir sel gibi
Alıyor götürüyor içindekileri
Gittikçe küçülüyorsun
Yok oluyorsun
Sanarlar bu aşk acısı
Bilmezler ki kaybolmuş bir benliğin acısı
Gülümsemeyi unutmanın acısı
Hissetmeyi unutmanın acısı
Karanlık yoldaşın, sırdaşın olmuş
Ondan başka kimseyi duymaz oldun
Kaybolmussun içindeki labirentte
Sen seni unutmussun