Bu akşam eve gitmek istemiyordum. Yani yalnız gitmek istemiyordum. Birkaç arkadaşımı arayıp davet ettim ama icabet etmediler. Herkes benim gibi boş mu? O amına kodumun 4 duvarına yalnız gitmek istemiyordum. Bugün, haddinden fazla yalnız olmayan insan görmüştüm. Eve gittiğimde yapacak şeyler belliydi. Ya kitap okumak ya da temizlik yapmak. ikisinin de ortak noktası Yalnızlığımı unutturuyordu. Birazdan eve varıp, kaldığım yerden kitaba devam edeceğim. Sikerim temizliği. Yormak istemiyorum kendimi.
Bu agresiflik de sabaha düzelir. Öyle ya; yeni gün, yeni umut.
