bende var. iki tane. ülkenin üç bi' yanından ankara'ya toplanıp buluşmuşuz biz. yurtta tanıştık ikisiyle de. ilk senemiz yurtta geçti yani. yurtta kalmış olmamız önemli, çünkü hikayemizin ana kahramanının ana marifeti yurt ortamının giderini bozmaya kadar giden bi' yetenek.
yurttaki hikaye şu, biri bir hacet gideriyor 3. kat 21 numara tuvaletinde. 3 gün tıkanıyor yurt tuvaleti. rüstem diyelim adına.
benden iki yaş küçük bu. içki ortamına düşüyoruz bundan iki gün sonra. şimdiki ev arkadaşlarımın (rüstem dahil) ve eski ev arkadaşım var. tabi o zaman yurtta kalan 4 kişiyiz, eve çıkacağımızdan falan haberimiz yok yani.
rüstem başlıyor anlatmaya, o olaya kendisinin sebep olduğunu falan anlatıyor. bildiğin "açılın ben sıçtım" kafası.
hüzünleniyo sonra. meğer yıllarca ailesinin aklında tek soru varmış, çocuklarının başka bi' şehirde başka insanlarla yaşaması hakkında.
-bu çocuğun tuvalet olayını kim çekecek, bu kokuyla bu çocuk ev arkadaşı bulamaz.
arkadaş bak olay bu kadar derin. ya pavlovcuğum abartıyorsun, abartmıyorum tatlım. iki katlı evde kalıyoruz biz. üst kata yapıyor bu adam, alt katta çılgın atıyoruz. gözlerimiz kanlanıyo. korkuyorum apartmandan atılcaz diye bi' gün. kokuyu bırak o sıcaklığı, yoğunluğu alt katta hissedebiliyoruz. gözleri görmeyen bi' adam getir.
bu adamın tuvaletini yaptığı banyoya değil bak, alt kata getir bu adamı. koklasın ortamı. aha gözünde canlandırabiliyorsa eğer
ya da tahmini bulunduğu yer şöyle bi' yerdir ;
