bugün, hiç sevmek gibi bir niyetimin olmamasına rağmen, dünyanın en güzel varlıklarından biri olan golden cins bir köpeğe merhaba dedim. gayet kısık bir sesle.
hayır bu utandığım kısım değil. küçük yazlık kasabamızda da insanlara böyle derim, aynı yerde yaşıyoruz sonuçta.
arkadaş hemen durdu ve sevebilirsin dedi, sevdim tabi.
hamileymiş, yavruları olacakmış üç ay sonra.
neyse dedim, nasıl edinebilirim yavrusunu? burda sormaya çalıştığım şey satıyor musun, veriyor musun, aradığın kıstaslar ne bende vs.
hümanist tavrım yine konuşuyor tabi. hayvanlar satılır mı? nasıl utandım sormaya. o da bana bu saçma tavrım karşısında nasıl beslemem gerektiğini falan anlatıyor. ah dinledim baya.
karşıyım ya bu fikre. kıvırttıkça kıvırttım lafı.
numarasını aldım, iyi geceler derken, köpüşe de kendine iyi bak dedim.
çok iyiyim.
