aşk, asırlar boyunca masum yürekleri kandıran bir noel masalıydı, milenyumda ise şehvet odalarında kirli çarfalara sinen bir kaç damla terin kokusuydu. Kandırdılar bizi. Seni tanıyorum derken bir bekleme salonundaydık. Ve seni her şeyden çok seviyorum diyenlerin kalbinin misafir odalarındaydık. Çok fena kandırıldık. Güvenimizi sattık şeytana bir hiç uğruna. Güzel yalanlar uydurduk kendimize. Sonra onlara uyuşturucu tesiriyle inandık. Asırlar boyunca adem in çocukları el yapımı tanrılar yaptı onlara hediyeler verdi, yalancı ilahlara kurbanlar sundu her daim lucifer i din edindi ama kendini kurban eden tanrı nın sevgisine, acısına defalarca ihanet etti. aşk diye bahsettikleri bir günah kadar nankördü. Kandırdılar bizi. Biz de kandırılmayı seçtik. Yalanlara inanmak daha basitti. Oysa özgürlük gerćeği bilmekti. Gerçek ise acı verdi. Tüm bu tükenebilirlik kuşakları, dünyanın her yerine yayılan kavimleri ozmandias melankolisinin kucağına itti. Acı çekerken bile masum değildik. Aşk kirlenmekti fakat güzel deģildi. sadece bize öyle geldi.
