tipik kafka romanı. soyut düşüncelere, ani değişimlere büyük anlamlar yüklediği enfes yapıtı. josef'in yaşadığı içsel karanlık okurken okuyucuya da öyle bir temas eder ki; kendinizi de o labirentlerde, o yüksek tavanlı odalarda, havasız koridorlarda bulursunuz. bir yandan ilk soruşturmadaki josef'e sinir olurken, bir yandan da ne yapsa kar etmez nasılsa diye düşünürsünüz. kitap bir noktadan sonra suçun ne olduğunu, ortaya çıkıp çıkmayacağını unutturur zaten. ve sonunda ölümüyle ""oh be! kurtuldu" dersiniz.
