insanın doğası galiba bu. seni sevmeyen insan daha ilgi çekici geliyor.en azından benim için bu böyle.insan kendini çok seven insanla mutlu oluyor bu bir gerçek . Ama birini mutlu etmek isteği bazen daha ağır basıyor.onu mutlu etmek fikrine kendini o kadar kaptırıyorsun ki sonunda kendi mutsuzluğunu hazırlamış oluyorsun.onunla olmak ,onu mutlu etmeye çalışmak seni mutsuz ediyor sanıyorsun ama asıl mutsuz eden sevilmemek.insanların çok büyük hırsları var bunlar uğruna özsaygısını yitirmemeli insan.başkasının hırslarından uzak tutmayı becerebilirsek kendi hırslarımızı da yenebiliriz.kaybettiğimiz ya da olmayan saygımızı tekrar kazanabiliriz.o zaman mutlu olabiliriz.biraz ketum olmalı kırılmamak için insan. Kalbinde olan her şey dilinde olmamalı.kendini seven herkesi seven insanlar biraz saf,biraz iyi niyetli insanlar.ama ilahi adalet olsa bile dünya,insanlar adil değil.
