30 yaşındayım. öğrenciyken param yoktu, param olduğunda vaktim yoktu. yıllardır erteliyordum. bi gün skerim böyle işi dedim gittim bi hocayla görüşmeye. başladım.
2 aydır falan gidiyorum, artık parçalar çıkmaya başladı. şunu söyleyeyim, saçma sapan notalara basarken bile insan inanılmaz mutlu oluyor. eğer hep "keşke piyano çalabilsem" diyorsan erteleme hoca. insan pişman oluyor başlamadığına. terapi gibi bir şey. çogzel lan:
