modernizmin getirdiği ruhsuz bir dünyadaki insanı anlatan film. ha tabi ki böylesi apatik bir gezegen en olasıdır, romantik tipler sevmez, biz severiz. tat ve zevk yoktur ama acı da yoktur. huzurludur.
--spoiler--
Bırakıldığı yere nereden geldiğini ve nasıl geldiğini hiç sorgulamadan orada bir varoluş çabası içine düşmesi insanın en büyük yanılgısı. Doğanın arzularını sahiplenmiş halde yaşadığımız bu yerlerde kendi hayatlarımızı huzurlu ve değişmez bir çizgide sürdürmeyi düşlüyoruz hepimiz. içinde bulunulan yaşam ne kadar varoş ve sefil olsa da insan onu sürdürmeye arzu duyuyor, çünkü doğa ona bu güdüyü verdi. Acı ve yoksulluk içinde her gün aynı saatte uyanıp işine giden insanın içinde bulunduğu sefaleti sürdürmek için zorlu işlerde sürünmesi, bu içindeki yanılsamanın en büyük göstergesi.
Den Brysomme Mannen, yani sorun yaratan adam Andreas bir gün bilmediği bir yerde bulur kendisini. Nereden ve nasıl geldiğini hiç sorgulamadan kendisini ''hoş geldin'' ile karşılayan insanların yaşamına adapte olmaya çalışır.
Tipik bir Cennet'tir Andreas'in içine bırakıldığı yer. Her şey kusursuzdur belki de. istediğin kadar içersin ama asla sarhoş olmazsın. Hiç çocuk yoktur. Stres yoktur. Sevişmek için bir kısa muhabbet yeterlidir. Parmağın kesildiğinde kimse telaş etmez, soğukkanlı bir şekilde ''orada öyle oturamazsın'' derler. Seni aldatıyorum dediğiniz kadınlar asla kızmazlar size, üzerine ''hafta sonu misafir var, o zamana kadar kal'' derler kin ve öfkeden uzak bir tavırda. Geç geldiğiniz işinizde patronunuz size çıkışmaz, aksine yeni ofis malzemeleri sunar ve ''burada senin mutluluğun önemli'' der. Öpüşen çiftler gerçek anlamda birbirlerini yiyen zombiler gibidirler. En önemlisi ve diğer bunca şeyin arasında en acı yakanı da asla ölememenizdir. Defalarca ray altına girseniz de bir türlü kaçamazsınız bu gri dünyadan.
Hazır o can sıkıcı yerde değilken bir an önce ölmeye bakmamız gerek. Dünyalar az da olsa farklı olsa da içimizdeki yaşama güdüsü hep genlerimizde olacak.
--spoiler--
