Is hayatinin getirdigi sevimsiz sonuclardan birisi. Zamaninizin cogunu sizinle bulunmasi konusunda herhangi bir secim sansinizin olmadigi insanlarla birlikteyken gecirirsiniz. Patron olmaniz bile sizi kurtaramaz, cunku calistirdiginiz elemanlari secerken sevimli insan, kafa dengi vs gibi kriterlere gore hareket edemezsiniz. Calisirken, patronunuza, musterinize ya da elemaniniza dert anlatmaya ugrasirken hep ozlediginiz birileri vardir. Uzun saatler otomatiklesmis bir sekilde calisirken birden durup esinizle, ailenizle, arkadaslarinizla sevimsiz patronunuz ya da ebleh calisma arkadaslariniz kadar vakit gecirmediginizi birden farkeder kacmak istersiniz. Isinizi ve isyerinizi sevmeniz bile durumu degistirmez, illa ki sizi yoran, uzen, caninizi sikan birileri cevrenizde mevcuttur. Bir gun tum o insanlarin hayatinizdan cikacagini hayal edersiniz ama o gun geldiginde sevdiginiz ve sectiginiz insanlarin farkli yerlere dagilmis olabilecegi ya da sizin hayattan zevk alacak gucunuzun kalmamasi gibi ihtimaller akliniza ususur. Kendinize sevdiklerinize daha fazla zaman ayirmak ya da ayrilabilen zamani maksimum kalitede gecirmek, mecburiyetlerinizin yukunu onlarla beraberken de tasimamak yonunde sozler verirsiniz ama her denemenizde uygulamanin ne kadar zor oldugunu gorur, uzulursunuz. Istediginiz insanlarla istediginiz kadar vakti doya doya gecirebildiginiz ornegin ogrencilik gunlerinizi ozler, o gunlerin kiymetini bilemediginizi farkeder, bir kere daha uzulursunuz. *
