Bugün sırf R.T.E denen zâta düşmanlığı için gidip teröristi meclise sokan zihniyet sayesinde; son 30 yılda 40bin şehidin kemikleri sızlamıştır. Önümüzdeki günlerde bu ülkenin namusu olan milli mecliste, sayın öcalan diye anons yapılacak. Öcalan soyadı meclise girdi...
Demokrasi denen şeyi oturup artık baştan yazmak gerekiyor. Demokrasi kelimesi kadar esnetilebilen başka bir kavram yok görüldüğü gibi. Şimdi görüldüğü gibi herkes kazandığını iddia ediyor. Herkes gövde gösterisi halinde. Kimse burnundan kıl aldırmıyor. Unuttukları bir şey var. Sizi oraya halk çıkardı ve çıkardığı gibi indirebilir. Buna darbe teşebbüsü ya da demoxratiq haxlarımızı vermiyirlar diyemezsiniz. Asıl milli irade burada devreye girer. Savaş her zaman vardı, her zaman olacak. Gerek kanlı gerek kansız.
Aşağıda demokrasi için birkaç laf edilmiş üşenmeden okuyunuz:
"Demokrasiyi son çağ Osmanlıları “Hükümet-i avam” diye tercüme etmişlerdi. Avam hakimiyeti, daha Türkçesi “ayak takımı hakimiyeti” demektir. Demokrasinin geliştiği ülkelerde bu ayak takımını yine aydın bir zümre yönetir. Bundan başka gerçek demokrasilerdeki demokrasi uzun bir gelişme ve olgunlaşma çağından geçerek bugünkü noktaya yükselmiştir.
Demokrasinin bir çok nimetleri olduğu söz götürmez bir gerçektir. Fakat demokrasi için edebi rejimdir denilirse budalaca bir söz edilmiş olur. Çünkü demokrasi artık milletlere zarar vermeye başlamıştır. Çünkü artık fikir hürriyeti olmaktan çıkmış, kötü fikirlerin de hürriyeti olmaya başlamıştır." Nihal ATSIZ, Ötüken, 1967, Sayı: 40
Bu işin farklı bir boyutu da var; huylu huyundan vazgeçmez. Terörist her yerde teröristtir. Takım elbise giyiyor olsa da, bağlama tıngırdatıyor olsa da... Yukarıda dediğim gibi savaş her zaman vardı, her zaman olacak. Gerek kanlı gerek kansız.
Şu da yine Nihal Atsız'ın Davetiye şiirinden bir bölüm:
Buyursunlar... Bizim için şavaş düğündür;
Din Arab'ın, hukuk sizin, harp Türk'lüğündür.
Açlar nasıl bir istekle koşarsa aşa
Türk eri de öyle gider kanlı savaşa.
