kent merkezlerinde bulunan camiler ve varoşlarda bulunan camilerin, bulundukları bölgede yaşayan nüfusa oranlarının karşılaştırılması halinde kolaylıkla farkedilebilecek gerçeklik.
tarihi ve arkeolojik değeri olan camileri saymaz isek; orta ve üst gelir grubu insanların ikametgahı olan şehir merkezlerindeki cami sayısı sembolik denebilecek düzeydedir.
buna karşılık, en alt gelir grubunun, hatta hiç geliri olmayan, sadaka ve yardımlar ile geçimini sürdürmeye çalışan yoksul kimselerin yaşadığı kenar mahallelerde neredeyse her sokakta bir cami bulunur.
salt bu durum bile, iyimser bir yaklaşımla, islam dininin dünya nimetlerinden payını alamayan biçarelerin sığınağı olduğunu; daha gerçekçi bakılacak olursa, geniş halk kitlelerinin insanca yaşam standartlarının dışında kalmasının bizatihi sebebinin bu din olduğunu göstermeye yeterlidir.
