din adına konuştuğunu zanneden üslubu bozuk küfürbazları ilgiyle izleyen yazar.
dini savunmak için sürekli küfür etmek; tanrının yarattığı insanlara hakaretler etmek; edepsiz benzetmelerde bulunmak. sonra yeri gelince de yaratilani severiz yaratandan oturu türü yalanlar söylemek. nerede kaldı inanç; din; ahlak; insanlık; tanrının insana yansıyan yüceliği? hani ya da haysiyet? ya sevgi?
halbuki sevgi koşulsuzdur, sevilmeden de verilir. sevgi, tarihsel sömürü yalanlarına iman etmiş akılsızların, sorgulamadan yaşamın sırrını bulmuş çarliston biberlerin "işine geldiğinde içine girdiği, işine gelmediğinde çevresini dolaştığı" bir takiye aleti değildir. sevgi duygudur, ki insan yaşadıkça sevmelidir. herkes erdemini sürdürmelidir.
sanırım en doğrusu "tarihsek yalanlara kanan ancak tanrının kutsallığına inanmayan bir dinli" olmaktansa, "eskilerin masallarına kanmayan ancak tanrının kutsallığına inanan bir dindar" olmak. din derken kastettiğim sevgidir.
ben de isterdim yazı arasında şöyle bir kaç "taşak; .mına koyim; dallama; boşgezegen; ohhşşş bebek" ama herkes erdemini bilmeli; faziletini sürdürmelidir. insan, insan gibi davranmalı, saygı görmek istiyorsa muhatabına saygı duymalı, bel altı yorumlar yapmamalı, haysiyeti ve onuruyla dimdik durmalıdır.
