ailenle tartışmışım yalnız kalıyorum derken uyanıyorum be sözlük. kaldıracak kimse yok beni 5 10 tane alarm kurmuşum uyanmak için. hele o uyumadan önce yastığa başını koyduğunda aklına gelenler kadar kötü bir şey yok. geleceği ümitsizce düşünüyorum , canım sıkılıyor falandı derken uyuya kalıyorum. ve bi dahaki günde aynılarını yaşıyorum. hep aynı monotonluk sonra darlanıp içimi buraya döküyorum yazarak. ne kadar da umutsuz değil mi ?
