bir el boğazına oturur, nefesin kesilir, alamadığın her nefes gözlerinden yaş olarak akar, ciğerlerin ki kül olurcasına yanar. titrek ellerle ilacını ararsın, tek başına bir tuvalet kapısına sırtını yaslar ve "burada ölürsem kim bulacak bedenimi?" diye düşünürsün.
annen, baban, sevdiğin gelir gözünün önüne; pisi pisine gitmek bu muymuş dersin.
can havliyle ilacı bulursun ve nefes almaya başlarsın. bir nefes. insanların düşünmeden alışkanlıkla yaptıkları şeyi başarabilmenin mutluluğunu yaşarsın.
