Asla unutamayacağım bir hikaye. Zira sonrasında saatlerce ağlamıştım. Bir de ağlamaya başlayınca "sussana evladım artık" diyen ana babaya "susamıyoroomkiiiiieeeeğğğ" diye vıyaklayan beni düşünün. Evlerden ırak. Neyden mi korktum,
Şimdi, Aile dostlarımız akşam yemeğine gelmiş. Yer sofrası kurulmuş, yemekler yenmiş, artık iş geyik muhabbetinde. Geldik meyve faslına, elma, armut, bilmemne bir de karpuz. Bir yandan yiyor, bir yandan aile büyükleri muhabbet ediyor, biz çocuklar da sus pus onları dinleyip nasıl kaçamak yapıp yaramazlık yapsak diye bakınıyoruz. Bir ara nasıl olduğunu hatırlayamadığım bir şekilde konu karpuz çekirdeklerine geldi. Neymiş, karpuz çekirdeğini yutunca midende karpuz çıkarmışmış. Bütün karpuz çekirdeklerini yutan ben, böyle hafif morarıklıkla kızarıklık arasında bir şey oldum, bunu gören muzip aile dost büyüğü hemen yanı başındaki çiçekten küçük bir parça koparıp kanka babaya diyor ki, "ulan ben bir tane karpuz çekirdeğini yanlışlıkla yuttum, midemde karpuz yetişmeye başladı, bak hatta dalları kulağımdan çıkmaya başlamış bile bak bak bak" o dalı böyle gözüme gözüme sokarak kulağını göstererek. Sonrasını söylemeye gerek yok.
"Ama ben çekerdekleren hepsini yuttuuuuuuğğğğğmmm ğğğııııaaaaa"
Aslında bu konudan daha önce bahsetmişim. Fakat bu kadar komik bir hikayenin böyle * Özet bir şekilde anlatılması bence pek tatmin edici olmamış.. Bu hali ile daha güzel..
