ryuzaki daha ilk bölümlerde raito'yu değerlendirirken "çocukça hislere sahip, ve kaybetmeyi sevmiyor. ben de çocukça hislere sahibim ve ben de kaybetmeyi sevmiyorum." diyor.
son bölümde raito hazin bir şekilde ölürken ryuzaki'nin siluetini görüyor. raito'nun her zaman kan kırmızısı bakan hırs dolu gözleri o anda öyle çocuksu, öyle masum bir hal alıyor ki; binlerce insanı öldürmesine rağmen içim içim acıyorsunuz kendisine. "yazık ettin be kendine" diyorsunuz. çünkü çok çaresiz, aciz, bitap ve harap duruyor, gözlerinden sadece pişmanlık okunuyor; ne kaybetmenin acısı ne de dinmeyen hırsı, sadece pişmanlık. ve hüzün dolu son bir bakış atıyor dünyaya.
çünkü kesinlikle kötü biri değil, iyi bir dünya kurmayı kendine amaç edinmiş, ama gözünü hırs bürümüş biri. ve 23 yaşında ölmesine rağmen hala bir çocuk. suratının son ifadesi insanı yıkar eritir, bitirir. ağlatır, bunalıma sokar.
