evrenin içinden bir gözle bakarsak, gayet de bu evrenin bir sonu var. sürekli genişleyen bir cisimden bahsediyorsak, bunun bir sınırının olması evrenin temel kuralı. bu sonun sonsuzlukta bulunuyor olması ise kendi içinde çelişiyor gibi görünse de her sonsuzluk tanımının sonsuz olmaması ihtimali gibi bir durum sözkonusu. yani sonsuz bazen tanımlayamadığımız şeylere karşı bize bir altın kelime olarak gelebiliyor. Evrenin sonsuzluğu sonsuz bir t değeri için geçerlidir. Fakat sonsuz t zamanından çok uzakta olduğumuz için aslında şu anda evrenin sonsuz değil sınırlı bir hacminin olduğu bir n zamanda yaşıyor olup t-n zaman kadar mesafe uzaklıktayız evrenin sonsuzluğuna.
Bu durumda evrenin sonundaki nokta? işte bu noktayla alakalı hiçbir şey düşünememekteyiz çünkü aslında bu dediğimiz hacim kütle ve zaman eğrileri (mekan ve zaman) evrenin içinde geçerli olup, evrenin dışına çıkıldığında doğruluğunun ispatlanamayacağı şeylere dönüşebilir. yani, bizim için sonsuz uzaklıktaki bir noktanın (t zamanını doldurduğumuzu varsayıyorum) aslen bir nokta olmaması gibi bir durum söz konusu. yani t+1 in de sonsuz olması gerekirken tanımsız çıkma ihtimalinden bahsediyorum. evet gece gece beni nelerin ne yaptığını düşünerekten uykuya dalabilirim o halde. umarım anlatabilmişimdir.
