Bugün bi öğrencim gelip, geçenlerde arkadaşlarıyla minik taşlarla oynanan bir oyun oynarken, arkadaşlarından birinin biraz büyükçe bir taş alıp yanlışlıkla komşularının arabasının camını kırdığını sonra korkup hep birlikte kaçtıklarını, evlerinde korkuyla adamın aile büyüklerine şikayet edeceği anı beklediklerini anlattı. Adam gelmiş ve bizim miniğin babası da 3 gün dışarı çıkmama cezası vermiş.
O tüm bunları anlatırken ben dosyalarımı düzenliyodum, sonra başımı kaldırıp baktım, gözlerinin içi parlıyordu. o an.. onun o heyecanını iliklerime kadar hissettim. çocukluğun insanlara yalnızca bir kere verilen ne kadar büyük bir armağan olduğunu düşündüm...
