Güzel olan her şeye,
bir gün biter gözüyle
bakar ya insan,
işte o asla bitmezdi,
bitemezdi,
gidemezdi.
Sonuna kadar çalınmış
coşkulu 1 ıslıktı.
Nefesin kesilmez,
yarım kalmazdı ıslık.
Çayını cam bardakta,
rengini görerek içmek gibi
huzur verirdi insana.
işte o çayın rengi gibi
berraktı,
cam gibi temiz.
Otoritesini sarsmamak için,
çocuklarını ulu orta sevmeyen,
geceleri gizlice
onların odasına girip,
saçlarını okşayan
babalara hiç benzemezdi.
Onlar gibi
saklamazdı duygusunu.
Sevmekse sevmek,
nefretse nefret.
O öyle bir yıldızdı ki,
kaymasına gerek yoktu
dilek tutmak için.
