Pişman olan insanı affedememek desek daha doğru olacak olan başlıktır. Bazen insan en yakınını bile yaptığı hatadan dolayı affetmekte güçlük çekiyor. Bazen size yapılan kötülüğü unutamazsınız çünkü kalbinizin içini yarıp geçen bir şey oluşur içinizde. içinizi dökmek, 5 dakikada olsa derleşmek istersiniz. Ama insan bulamazsınız. iyi gün dostlarınız yüzünüze bile bakmaz. içinizdeki yara büyür, büyür, büyür ve sonunda bir yerde açık verir. Size kötülük yapan kişiyi affedersiniz. Ama bazen de asla affedemezsiniz. Hani bir hikaye vardır ya;
bir gün çocuğun birisi çok kötülük yaparmış arkadaşlarına. Öğretmeni de bu duruma müdahale ederek "al oğlum," demiş ve eline bir tahta vermiş. Bir avuç da çivi. "Kalbini kırdığın her arkadaşın için bir çivi çak. Sonra gönlünü her aldığın arkadaşın için bir çivi sök. Tahtada hiç çivi kalmayınca da tahtayı bana getir." demiş. Çocuk tahtada hiç çivi kalmayınca vermiş öğretmenine tahtayı. Öğretmen;
"bak evladım, arkadaşının kalbini kırarsın ve sonra onun gönlünü alırsın. Ama onun kalbi bir kere kırıldımı o yara hep içinde olur. Tıpkı elimdeki tahta gibi kalbinde hep bir yara kalır." demiş.
