Başlığı görünce üzmüştür. Tekrar akla getirdiniz, teşekkürler.
Ama sandığınız gibi bilinmezin içinde kaybolmuş insanlar değil onlar. Neyin ne olduğunu az çok tahmin edebiliyorlar.
Elini öptüğüm zamanki o gülüşü aklımdan çıkmıyor mesela. Eşi var, o da dilsiz. Eliyle anlatıyor eve kim geldiyse. Ya da yemek vaktinde eline çatalı kaşığı o veriyor. Tabaktaki yemekleri gösteriyor, amcam kendi başına yiyebiliyor.
işitmediği için konuşmayı da bilmiyor. Sesli güldüğünü dahi duymadım. Hep gülümsüyor gibi duruyor. Yanına gittiğim zaman saçımı okşuyor, bağrına basıyor.
