Sevilmek istemem.
Hayatım boyunca sevilmedim. Bak bu duygu sömürüsü falan değil. Hiçbir zaman bir ailem falan olmadı, keşke olsa da demedim açıkcası. Hatta çok özgür bir insandım ve böyle mutluyum.
Ama hal hatır sorup, ne yaptığımla ilgilenen, beni önemseyen biri olsaydı hayatımda tüm ömrümü ona adardım, tapardım gibi geliyor bana. O samimiyetsiz arkadaşlıklardan ve zorla söylendiği belli "kızım napıyorsun"lardan öte bir şey. Her neyse işte ondan.
Ama olmaz. Mutluluk adam seçiyor çünkü.
