“allah” sözcüğü, jenerik olarak, büyük bir olasılıkla “tanrı” anlamına gelen arapça al-ilah sözcüğünün kısaltılmış halidir. hem arap hıristiyanlar ve hem de putperestler tanrı için ilah sözcüğünü kullanıyorlardı. günümüzdeki arapça ve endonezya dilindeki kutsal kitap’larda bile tanrı için “allah” sözcüğü kullanılır. geçmişte, bir ortadoğu sözcüğü olan el sözcüğü, ugar dilinde, kenan dilinde ve ibranice’de ister gerçek, ister sahte olsun “tanrı” anlamına geliyordu. muhammet’ten önce içinde 360 put olan kâbe’ye beyt-allah ya da “allah’ın evi” adı veriliyordu. muhammet’in doğumundan önce ölmüş olan babasının ismi abdullah’tı ki bu isim allah’ın kulu anlamına gelir. ayrıca buhari cilt 5, kitap 59, bölüm 13, sayı 362, sayfa 241’de yahudiler’in bir aşiretinin adının da abdullah bin salam olduğu yazılıdır.
daha kesin konuşursak, mekke’de tapınılan putlar arasında adı sadece “allah” olan bir put vardı. bu put, kureyş aşiretenin putuydu ve üç tane kızı vardı. islamiyet’in beş şartının dördüyle kıyaslandığında mekkeliler, muhammet’ten önce de aynı günde oruç tutuyorlar, kendilerine ait olanlara sadaka veriyorlar, mekka’ye dönerek dua ediyorlar ve mekke’ye hacca (umreye) gidiyorlardı. aralarında epey farklar da vardı ama bazı insanlar, putperest kureyş aşiretinde yaygın olan bu uygulamaların hiç değiştirilmeden devam ettirilişine hayret etmektedir.
aşağıdaki bölümün göstereceği üzere, grekler’in putunun ismi olan zeus sözcüğü, tanrı için jenerik bir isim olan theos’tan geliyor olabileceği gibi, buna benzer bir durum da islamiyet öncesi araplar arasında yaşanmıştır.
