karşısındakinin kendini sevmediğine inanmak istemeyen aşığın, biraz da türk filmlerinin gazına gelerek son bir umutla sarıldığı cümle.
zira o filmlerde hanım kızımız ya da beyimiz bu repliğin ardından ya ağlayarak uzaklaşır ya da gözlerine bakarak söyler bu cümleyi söylemesine de öyle bir söyler ki karşısındaki şıp diye anlar yalan söylediğini. yani her halukarda sonuç yüzde 99 yalanı ortaya çıkarır. kaçmaz yani bu taktik. işte bu istatistik bu repliği umut verici kılar. o geri kalan yüzde birlik oran da, filmin acılarla devam etmesi için gereklidir eğer öyle bir format seçilmişse yani. kızımız ya da oğlumuzun yine de bellidir yalan söylediği ama karşısındakinin inacağı tutar! falan filan, sıkılım.
halbukisim hayat filmlerdeki gibi değildir çoğu zaman, "gözüme baka baka yalan söylüyor" deyimini de gözden uzak tutmamakta fayda var.
