buraya ilk kez ciddi bişey yazma ihtiyacı hissettiğim başlık.
arkadaşlar, bakın ben 28 yaşındayım. ve babamı bir ay önce 58 yaşında bi anda kaybettim, işyerinde bi telefon geldi, babanın kalbi durmuş dediler, nasıl hastaneye gittiğimi (gidebildiğimi) allah bilir bi, 4 gün süren bekleyişin ardından 26 nisan pazar akşamı aramızdan ayrıldı, mekanı cennet olsun. şimdi baban ölmüş tmm da niye buraya yazıyorsun diye soracaklar bundan sonraki kısmı dikkatle okusun.
-hani yaş ilerledikçe babanla arana bi soğukluk girer de sen böyle ona küçükken yaptığın gibi sarılamazsın ya, işte ne yapın edin araya o soğukluğun girmesini engelleyin.
-işten döner dönmez sadece yemekte babanla vakit geçirip odana çekilme, onunla biraz vakit geçir, sohbet et.
-babanla ilgili düşündüğün ve yarın yaparım dediğin ne varsa hepsini bir an önce faaliyete geçir.
aslında çok şey var da yazacak, bunları yapsanız bile yeterli.
şimdi, bu yazıyı okuyan herkes ama herkes akşam eve gittiğinde babasının elini öpsün, boynuna sarılsın, babanız da şaşırsın, olum ne istiyosun söyle hadi falan diye şaka yapsın, yüzündeki şaşırmış ifadeyi hissedin, o sevinci görün, oturup sohbet edin hiç etmediğiniz kadar, s.edin interneti karıyı kızı iki saat ölmezsiniz. beni tanımasanız da benim için lütfen bunu yapın.
