sabah, servisi beklerken bakkal önündeki hayvani kuyruk dikkatimi çekmişti. bütün kapıcılar bakkal amcanın çevresini sarmış, adeta kordona almışlardı ihtiyarı. pek bi anlam veremeyerek bindim servise. okulun oraya gittim orada da aynı manzara. bakkalın önü tıklım tıklım, ana baba günü. giren, elinde rulo şeklinde bi gazeteyle çıkıyordu. meğerse pringles adındaki, hepimiz için hayal olan o cipsten veriyormuş bu gaste. hurraaa diyerek daldığım sırada yarım saat bekledikten sonra sıra bana geldiğinde bakkalın o pis sırıtışıyla karşılaştım. evet, bitmişti. ama gazete değil, pringles. halimi gören o şerefsiz bakkal "al evladım gasteyi okursun sen de" diyerek bir adet star gazetesini hibe etti. ilk başta içimden saydırdım. lakin iç sayfalarındaki resimleri görünce sinirim bir nebze olsun geçti. çok işime yaradı o fotolar çoook.
(bkz: bir günlük olarak uludağ sözlük)
