nefes almanızın sebebini o sanmaktır, onu yokluğunda sevmektir, ona rağmen sevmektir, hatta kendinize rağmen sevmektir. her şeyini adamak değildir gerçekten sevmek, ya da illa her şeyden vazgeçmek olmayabilir. bambaşka bir şeydir, mutsuzlukta bile sevgi bulmaktır, her zaman elde etme çabası içinde olmadan. hem eylemsizliktir bazen, durursunuz zamanın tam ortasında, hem de aynı yolları defalarca nefesiniz tükenene kadar koşarsınız. gurursuzluk değildir; kendini kaybetmeden, kendin gibi durmaktır tüm tuzaklar içinde ve onu hayal etmeden göz kapaklarını kapatamamaktır.
